Ooit hield iemand mij een spiegel voor. Letterlijk.
Ze haalde hem van de muur en liet mij erin kijken. En dat lukte maar nauwelijks. Ik kon mezelf bijna niet aankijken. In die tijd zat ik in een enorm lastige periode, en ik wist diep van binnen heel goed dat ik een aantal dingen in mijn leven moest veranderen, wilde ik weer gelukkig worden. Maar dit hardop aan mezelf toegeven leek op dat moment onmogelijk. Door deze confrontatie met mezelf toen is alles veranderd. En daar ben ik de persoon die dat deed tot op de dag van vandaag dankbaar voor.
Want op dat moment veranderde mijn leven positief. Doordat ik eerlijk durfde te zijn naar mezelf. Ik kon mezelf niet langer voor de gek houden en ben keuzes gaan maken die goed waren voor mij. En dat ben ik blijven doen. Dat lukt niet altijd even goed. Maar als het aankomt op de wezenlijke dingen in het leven, ben ik altijd trouw aan mezelf.
Ik geloof er sterk in dat wanneer je leeft vanuit je ware ik, je je diepste behoeften en gevoelens serieus neemt, je de grootste kans hebt op een gelukkig en gezond leven. Eerlijk zijn naar jezelf loont. Je eigen gevoelens en gedachten serieus nemen. Erbij stilstaan. Ze zijn er niet voor niets. Wat vertellen ze je? Wat kan je ermee? Kortom; jezelf écht zien.
Toen mijn moeder erg ziek werd en uiteindelijk na een aantal jaar aan deze ziekte overleed, heeft dat voor mij veel veranderd. Tot die tijd was ik nooit zo bezig met mijn eigen gezondheid. Ik dacht er niet echt over na, vond het een vanzelfsprekendheid dat ik eigenlijk nooit ziek was.
Echter, van heel dichtbij zien hoe een gezond lichaam kan aftakelen en dan ook nog van iemand die mij zo dierbaar is, heeft veel met me gedaan. Het heeft iets wezenlijk in mij veranderd. Meer dan ooit ben ik me ervan bewust hoe prachtig het is dat mijn lijf goed werkt en dat ik er alles aan wil doen om dat zo te houden.
Uiteraard heb je niet overal invloed op, maar daar waar het mogelijk is, wil ik zo goed mogelijk voor mijn eigen vitaliteit zorgen. En daarbij anderen inspireren om ook zo goed voor mogelijk voor zichzelf te zorgen. En dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik nooit een wijntje drink of nooit stress heb. Maar het gaat altijd om de balans.
Bovenstaande gebeurtenissen markeren hele belangrijke kruispunten in mijn leven. Zeker het overlijden van mijn moeder heeft mij doen inzien waar het voor mij echt om gaat. Ik werk al jaren in de hulpverlening als (school)maatschappelijk werker, maar ik wilde ook iets doen met zingeving, gezondheid en bewustwording. En zo ben ik gestart met de opleiding tot basiscoach (‘Wie ben je in de basis?’) en trainer Hormoonfactor. En blijf ik leren. Want dat geeft mij dan weer heel veel energie!
Vrijblijvend kennismaken?
Stuur me een berichtje en ik neem contact met je op.